اگر یکی از کارکردهای رمان را ساده کردن مسائل پیچیده بدانیم، بدون شک نویسنده با خلق این رمان، در این امر بسیار موفق عمل کرده است.ابراهیمی بر بستری از تاریخ دلخواسته! با روایت برهه های از زندگی ملاصدرا، سیر تطور حکمت ایرانی- اسلامی را برای مخاطب خود بیان می کند.

نویسنده خیلی خود را مقید و ملزم به رعایت اتفاقات تاریخی ندانسته، بلکه تلاش می کند ضمن روایت زندگی محمد قوام الدین شیرازی به برخی سوالات حکمت صدرایی پاسخ دهد.داستان با طرح سوالات فلسفی، مخاطب را به چالش می کشد و برای خواننده در مسیر اندیشیدن به پاسخ این سوالات توقف فکری ایجاد می کند، توقفی که باعث می شود مخاطب چند باره به عقب بازگردد و ذهنش برای درک بهتر مطالب، درگیر اعوجاج معانی فلسفی مستتر در رمان شود.پاسخ به سوالاتی چون: چگونگی برخاستن خفتگان از خاک در روز قیامت، تفاوت حکمت و علم کلام، علت عدم رسیدن انسان به کمال مطلق، تعریف حقیقت و دروغ، وحدت وجود و… از نمونه هایی هستند که نویسنده جوابهای درخور و قابل تاملی به آنها می دهد و مخاطب را از این کشف و آگاهی به وجد می آورد ولی بدون شک فینال این رمان تشریح ” حرکت جوهری ” و بحث ” تقدم وجود بر ماهیت ” است.

نویسنده با روایت علت تبعید ملاصدرا از دربار اصفهان، نشان می دهد که او چگونه با پیروی از ذهن زیرک خود به یقین تفکر خویش بر سریر حکمت ایرانی، ایمان قلبی دارد. ابراهیمی با اینکه فیلسوف نیست و ادعایی هم در این مورد ندارد ولی انصافا” در ساده سازی این مفاهیم غامض بخوبی عمل کرده است.این رمان با نثری فخیم و زبانی شاعرانه نوشته شده و همین گزینش صحیح در انتخاب فرم باعث می شود که محتوا بدرستی و زیبایی در این قاب قرار گیرد. ابراهیمی تعمدا” هیچ چهره ایی از ملاصدرا برای خواننده خود ترسیم نمی کند چون بنظر میرسد وی قصد دارد هر مخاطبی با توجه به ذهینتی که از این شخصیت از رمان بدست می اورد، خود جسمیت این کاراکتر را در ذهن خویش تجسم بخشد، چرا که صورت آرمانی افراد نزد هر یک از ما متفاوت است! رمان مردی در تبعید ابدی در حقیقت از طرف نویسنده، عرض ارادتیست خاضعانه و خاشعانه به حکمت ایرانی – اسلامی حکیم و عارف بزرگ، جناب” صدر المتالهین”.