رمانی روایی و چند پاره، به لحاظ بُعد زمانی و مکانی، که در هرموقعیت، رفت و برگشتی به دو دنیای متفاوت دارد. نویسنده در این کتاب سعی در بازتاب کودکی تا جوانی شخصیتی دارد که در نهایت به دوران مبارزات انقلابی پیوند می‌خورد و راوی اول شخص داستان، جوانیست کم حوصله، که در قلب تپنده این دوران با تمام ضعف و قوت‌هایش زندگی می‌کند. او که از دوران چالش‌ جنگ و اجناس کوپنی و حوادث بعد از انقلاب، تنها ذهنی آرام ،گوشه‌ای امن، و خدمات مالی و حمایت‌های مادر را دارد، حالا مشغول روایت روند روحی روانی یک فرد انقلابی درد کشیده است که البته از حوصله‌اش خارج است. رونویسی اجباری از زندگی کسی که در همسایگی گورستان شهر، با مادر و خواهر و برادری کوچکتر، یتیم‌وار و پرمسئولیت زندگی می‌کرده و به علت ناچاری و فقر مجبور به کار و زحمت فراوان بوده است. قاسم در نهایت با تجربه‌های مختلف و اشارهٔ به خصوص نویسنده به زندگی حلال پدر درگذشته‌اش، راه خود را پیدا می‌کند. غفارزادگان گام به گام با کنکاش در حالات روحی و زندگی این فرد پیش می‌آید و در نهایت داستان را در نقطه ای نیمه کاره رها می‌کند و خواننده را سوق به تصمیم گیری درباره سرنوشت پسر جوان می‌دهد. نوآوری در بیان روند انقلاب و روحیه آن‌ها، و رها کردن و واگذار کردن تصمیم نهایی به خواننده، از نکات ضمنی تربیتی قابل توجه در این رمان است. شاید بتوان گفت که امروز ما نیازمند چنین رویکردهای نوینی در عرصه نوشتن از ارزشهای فراموش شده انقلاب اسلامی هستیم‌. اشاره به رنج‌های فراوانی که مردم، به جز فقر، از فرهنگ کم رمقِ اخلاقی و اسلامی حاکم بر جامعه متحمل می‌شدند؛ تا جایی که یک نوجوان در معرض مخاطرات جدی اخلاقی و ناچار به رودررویی برهنه با مسائل غیراخلاقی بوده است. از هنر و سینما و کتاب گرفته تا متن جامعه. نشان دادن تجربه‌ای گذشته و پیموده شده برای مردم این مرز و بوم، و شفافیت هزینه‌هایی که جامعه در قبال افول ارزشهای ایرانی و اسلامی داده است.شاید در نگاه اول، این رمان، تنها برشی از یک زندگی مشقت‌بار معمولی باشد اما از این منظر، دارای محتوایی عمیق و آموزنده تاریخی معاصر است که در گذر از این خطوط هم قطعا تأثیرگزار خواهد بود.